زبان ترکی در کتیبهی بیستون
هموطنان فارس ما بسیار محترمند ولی فریبِ ریاکاریها و افسانهبافیهای اروپاییان را نباید بخورند. ما قوم پارس، فارس، فرس، پرس، پرسیا و پرشیا داشتهایم که هیچ ربطی به آریا ندارد. اما ببینید که با دهها کتاب و صدها مقاله، ملت ایران را بمباران کردهاند و به شستشوی مغزی هموطنان ما همت گماردهاند. باسوادترین این ادیبان که مرحوم خانلری باشد در کتاب تاریخ زبان فارسی، کتیبههای هخامنشی را زبان مردم نمیدانند[1] (خانلری، ۱۳۶۵، ۲۰۳). زیرا میدانند که این کتیبهها به سه زبان عیلامی، اکدی و خط آرامی است. ذبیحاله صفا هم در "تاریخ زبان و لهجههای ایرانی" به تائید این سخن میپردازد[2] (سال ۱۳۵۵، ۱۱). این زبان فارسی باستان هم هیچ کلمهی مشترک و مشابهی با زبان فارسی امروز ندارد. میتوان گفت کورش و داریوش هم فارسی نمیدانستهاند!؟ در فرصت خود به خواندن این کتیبهها خواهیم پرداخت. استاد خانلری مینویسند اکثر کتیبهها به زبان عیلامی است. ذبیحاله صفا مینویسند این زبان یک لهجهی ادبی بوده است و نه زبان مردم. پس فارسی باستان کجاست؟(م. کریمی، آذربایجان از طلوع تاریخ تا امروز، ۱۴۰۰، ص ۱۵)
آذربایجان ادبیاتی، تاریخی و اینجه صنعتی